Suchatówka – Inowrocław (im. gen. Władysława Sikorskiego szlak pieszy, czerwony)

Biegnący z Suchatówki do Inowrocławia pieszy szlak turystyczny prowadzi przez południowe krańce Puszczy Bydgoskiej oraz rolnicze tereny Równiny Inowrocławskiej. Łączy turystyczne trasy Pojezierza Gnieźnieńskiego z zalesionymi terenami okalającymi Kotlinę Toruńską. Nazwa szlaku to hołd złożony premierowi rządu emigracyjnego i zarazem Naczelnemu Wodzowi Armii Polskiej – generałowi Władysławowi Sikorskiemu, który w latach 1923-1939 mieszkał w Parchaniu. Krajobrazowo szlak najciekawiej prezentuje się w lasach. Fragmenty wiodące przez pola i łąki fascynują jednak nieprzebranym ogromem otwartej przestrzeni.

ODCINEK: Suchatówka – Gniewkowo (11,8 km)

Od stacji kolejowej w Suchatówce podążamy na północ do lasu. Przez jakiś czas spotykamy znaki niebieskiego szlaku, który kiedyś prowadził do Torunia; został on jednak skrócony; stare znaki w okolicach Suchatówki nie zostały jednak zamalowane. Poruszamy się szerokim leśnym traktem. Sosnowy bór jest urozmaicony, porasta ciekawie urzeźbiony, polodowcowy teren. Po niespełna dwu kilometrach od stacji, czerwony szlak skręca w lewo na most nad wysychającym kanałem. Mijamy leśny parking i piaszczystą drogą poruszamy się wzdłuż Jeziora Nowego. Szlak jest nieodnowiony, znaki pojawiają się nieregularnie. Kierując się cały czas na wprost, z trudem pokonując grząską nawierzchnię, jedziemy na zachód. Docieramy do krzyżówki polnych i leśnych dróg na skraju lasu; tu wykonujemy zygzak i przed mostem kierujemy się na mało używany trakt prowadzący przy kanale. Mijamy domostwa na skraju lasu, wcinamy się w szeroką drogę – jadąc w przeciwną stronę łatwo tu zabłądzić ponieważ brak jest znaków skrętu. Za kolejnymi zabudowaniami, niespodziewanie, szlak skręca na zarośniętą wąską ścieżkę, która wiedzie do pomnika i symbolicznej mogiły upamiętniającej zamordowanie w okresie II wojny światowej w lasach gniewkowskich około 4000 osób. Spotykamy żółty szlak Puszczański, na moment skręcamy na asfalt, by po chwili stwierdzić, że oba szlaki rozchodzą się w przeciwne strony. Po 300 metrach kierujemy się w lewo; gdzieniegdzie piaszczystą drogą pokonujemy strome podjazdy i zjazdy. Za jednym z nich szlak skręca w prawo i prowadzi do szerokiego traktu – jesteśmy już blisko Gniewkowa (patrz wyżej). Nastrojową aleją docieramy do cmentarza, asfaltowymi ulicami jedziemy w pobliże dworca kolejowego, gdzie ponownie spotykamy żółty szlak do Bydgoszczy.

ODCINEK: Gniewkowo – Parchanie (10,4 km)

Opodal dworca kolejowego w Gniewkowie przecinamy torowisko, a następnie chodnikiem przy ogrodzeniu przemysłowym docieramy do polnego, uszlachetnionego traktu. Skręcamy w prawo i w otoczeniu pól zbliżamy się do wsi Wierzbiczany. Za wsią, z asfaltu skręcamy na zachód na polną drogę. W pobliżu niewielkiego, mieszanego zagajnika turystyczna trasa niespodziewanie zakręca na zapuszczoną, sporadycznie wykorzystywaną dróżkę. Szlak staje się teraz prawie nieoznakowany. Poruszamy się intuicyjnie w kierunku wioski Parchanie. Zmieniamy polne ścieżki, praktycznie na przełaj przez łąki, z trudem jedziemy w kierunku pojawiających się na nielicznych drzewach lub strzelniczych ambonach znaków. Przy gospodarskich zabudowaniach wjeżdżamy na nieco lepszą drogę z rosnącymi po bokach topolami, a kiedy zakręca odbijamy w lewo. Przed wsią, kiedy widać już wieżę kościoła, zaczynamy jechać po utwardzonej nawierzchni, docieramy do szosy i budynku sakralnego.

ODCINEK: Parchanie – Inowrocław (14,9 km)

Od budynku kościoła w Parchaniu jedziemy drogą w kierunku wsi Gąski. Po chwili skręcamy w prawo, przejeżdżamy przy boisku, docieramy do budynku, przy którym znajduje się pamiątkowy kamień upamiętniający pobyt generała Sikorskiego. Za kolejną bramką skręcamy na szosę, na wschód. Za wsią szlak skręca w polny trakt, wiodący do widocznego w oddali leśnego kompleksu. Przecinamy Kanał Parchański, wjeżdżamy w bór. Za deszczochronami szlak skręca w prawo na mniej uczęszczaną drogę. Las jest sosnowy, nasycone zielenie i ciepłe brązy cieszą nasze oczy. Na skraju Balczewa wyjeżdżamy ponownie na tereny agrarne. Wjeżdżamy na asfalt i po chwili skręcamy na całkowicie zarośniętą ścieżkę w gęstwinie porastającej podmokły teren. Za wioską przecinamy nasyp dawnej kolejki buraczanej i skrajem dwóch pól jedziemy na zachód; przejeżdżamy przez Turzany, wysypaną tłuczniem drogą docieramy do szosy na granicy Jacewa i Inowrocławia. Pozostało nam już tylko ulicami dotrzeć do dworca autobusowego mijając po drodze romański kościół.

 

Opis z przewodnika: Włodzimierz Bykowski „Okolice Torunia i Bydgoszczy”, 2006