Spis treści: Mapa trasy | Opis | Komentarze
Mapa
Opis
Tekst publikowany dzięki uprzejmości Oddziału Miejskiego PTTK w Toruniu
0,0 km Grudziądz (ul. Poniatowskiego) Miasto liczące ponad 110.000 mieszkańców – gród wzm. w 1064 r. kiedy został zajęty przez Prusów. W 1218 r. ks Konrad Mazowiecki nadał gród bpowi pruskiemu Chrystianowi. Od 1231 r. gród grudziądzki należy do Krzyżaków, którzy za sprawą mistrza krajowego Meinharda von Duerfurt nadali mu w 1291 r. przywilej lokacyjny. Nastąpiła rozbudowa miasta. Grudziądz został opasany systemem murów obronnych z 4-ma bramami i 10-ma basztami. Nad miastem na stromej nadwiślańskiej skarpie został pobudowany zamek, będący centrum administracyjnym komturii grudziądzkiej. Dzięki otrzymanym przywilejom handlowym miasto w krótkim czasie mocno się rozwinęło i rozbudowało, stając się w XIV w. jednym z ważniejszych ośrodków handlu zbożem w Ziemi Chełmińskiej.
.W 1411 r. na rynku miasta został ścięty przez Krzyżaków jeden z przywódców Towarzystwa Jaszczurczego Mikołaj z Ryńska, chorąży Ziemi Chełmińskiej. W 1440 roku przedstawiciele miasta zgłosili akces do Związku Pruskiego. II Pokój Toruński (w 1466 r.) spowodował zmiany własności w Ziemi Chełmińskiej, miasto przeszło pod władzę króla Kazimierza Jagiellończyka, który ustanowił tu starostwo.
Miasto było jedną z 3-ch siedzib sejmiku pruskiego a po roku 1526 zostało siedzibą sejmiku generalnego. W 1564 r. miasto nawiedziła wielka dżuma, która spustoszyła Grudziądz. W grudniu 1655 r. zostało zajęte przez Szwedów, którzy znacznie umocnili zamek. W 1703 r. rozpoczęły się przemarsze wojsk saskich, szwedzkich i polskich powodując straty w ludności oraz gospodarczy upadek. W 1772 r. Grudziądz w wyniku rozbioru został przyłączony do państwa pruskiego. Król Fryderyk Wielki rozpoczął w 1775 r. budowę twierdzy. W 1832 r. w twierdzy zostali internowani powstańcy listopadowi, którzy potem na emigracji W Anglii założyli “Gromadę Grudziąż”. Twierdza grudziądzka ponownie stała się miejscem internowania powstańców styczniowych w 1864 r. W II połowie XIX w. Nastąpił rozwój przestrzenny miasta, powstała cała sieć połączeń drogowych i kolejowych, uruchomiono wiele fabryk i zakładów. Miasto uzyskało niepodległość w dniu 23 stycznia 1920 roku. W dniu 4 września 1939 r. nastąpiło wejście wojsk hitlerowskich do Grudziądza dając początek bezwzględnej agresji i terroru wobec mieszkańców Polaków. Wysiedlenia, procesy, prześladowania Polaków to tylko część represji ze strony okupanta, ostateczne kończyły się egzekucjami w żwirowni w Mniszku oraz lasach Gór Księżych. W dniu 5 marca 1945 r. miasto zostało wyzwolone przez wojska Armii Czerwonej. Ciekawostki: ruiny zamku krzyżackiego z XIII w., fragmenty murów miejskich z przełomu XIII/XV w., kościół gotycki p.w. Św. Mikołaja z przełomu XIII/XIV w. w którym zachowana polichromia gotycka z XIV w. , późnoromańska chrzcielnica z I połowy XIII wieku, kościół p.w. Św. Franciszka Ksawerego z 1723 r. barokowy, Brama Wodna z XIV w. Spichrze z XVI-XVIII w. częściowo przebudowane. Pałacyk Opatek z około 1730 r., dawny klasztor reformatorów z XVIII w., Twierdza Grudziądzka zbudowana w latach 1766-86, zabytek techniki tzw. Rów Hermana z 1386 r., zabytkowe kamienice z XV-XVIII w., budynek dawnego kolegium jezuickiego z XVII i XVIII w. obecnie wykorzystywany na ratusz miasta. Restauracje. Hotele. Dojazd PKP i PKS.
1,0 km Nowa Wieś (wieś) – wzmiankowana w 1414 r. w Krzyżackiej “Księdze Strat” z powodu dokonanych zniszczeń. W 1438 r. stanowi własność Zakonu w komturstwie grudziądzkim. W 1565 r. jest wsią królewską. Wieś w XVII w. należy do starostwa grudziądzkiego. Ciekawostki: dwór murowany z przełomu XIX/XX w. z gankiem od frontu. Dojazd MZK i PKS.
5,5 km Parsk (wieś) – wzmiankowana w 1618 r. należąca do starostwa grudziądzkiego. Ciekawostki: na pd od wsi znajdują się forty zewnętrznego pierścienia Twierdzy Grudziądz z XIX w. Dojazd PKS.
9,0 km Świerkocin (wieś) – wzm. w 1410 r. kiedy to rycerz Jan ze Świerkocina wykazał szkody wojenne. W latach 1423-24 wieś jest własnością rycerską w komturstwie grudziądzkim. W 1481 r. część wsi należy do Mateusza von Markyn i Augustyna von der Laune. Od 1501 r. wieś stanowi własność starosty grudziądzkiego Pawła Sokołowskiego a od 1560 starosty lipienieckiego Melchiora Mortęskiego. Następnie od 1649 r. do 1806 r. do franciszkanów chełmińskich. Ciekawostki: dworek z przełomu XVIII/XIX w. o cechach klasycystycznych. Dojazd PKS.
11,0 km Mokre (wieś) – lokowana w 1324 r. przez komtura grudziądzkiego Siegharda von Schwarzburga. Od 1466 r. należy do starostwa grudziądzkie go. W 1628 r. wieś została zniszczona przez Szwedów. W XVIII w. wieś została skolonizowana przez osadników olęderskich.
Ciekawostki: kościół gotycki p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny zbudowany na początku XIV w., kamienno-ceglany. Wewnątrz granitowa średniowieczna kropielnica z XIII/XIV w. Kościół neogotycki z 1870 r. ewangelicko-luterański wykorzystany na magazyn. Obok budynek pastorówki z końca XIX w. W pn-zach części znajduje się nisza źródłowiskowa będąca nieożywionym pomnikiem przyrody. Dwór murowany i park z końca XIX w. Dojazd PKS.
14,0 km Zakurzewo (wieś) – lokowana w 1323 r. przez komtura grudziądzkiego Siergharda von Schwarzburg. W 1570 r. wieś jest królewszczyzną. W XVII w. należy do starostwa grudziądzkiego. W XVIII w. zasiedlona osadnikami olęderskimi. Ciekawostki: chaty drewniane o konstrukcji szkieletowej z pół. XIX w. Ujście rzeki Osy do rzeki Wisły. Dojazd PKS.
14,5 km Góry Łosiowe – zalesiona wysoczyzna morenowa na pn. od Grudziądza. Najwyższe wzniesienie osiąga wysokość 88 m n.p.m. Widać stąd Grudziądz, a przy dobrej pogodzie Kwidzyn. Góry Łosiowe wrzynają się trójkątem w Basen Grudziądzki opierając się pn-zach krańcem o rzekę Wisłę.
18,00 Wielki Wełcz (wieś) – wymieniona w 1294 r. kiedy to mistrz krajowy Meinhard von Querfurt oraz bp pomezański Henryk określają jej granice. W 1414 r. wieś poniosła szkody wojenne i jest wymieniana w krzyżackiej “Księdze Strat”. Wielki mistrz Paweł von Russdorf w 1434 r. wznawia przywilej lokacyjny dla wsi. Do 1501 r. wieś należała do Rady Miejskiej Grudziądza następnie za pozwoleniem króla Jana Olbrachta wieś należy do starosty grudziądzkiego Pawła Sokołowskiego.
.W 1564 r. wieś jest zasiedlona przez osadników olęderskich. W 1565 r. stanowi własność królewską. W XVII w. wieś wchodzi w skład starostwa grudziądzkiego. Ciekawostki: kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela zbudowany na przełomie XIII/XIV w., uszkodzony w trakcie wojen szwedzkich został odbudowany i przekształcony w 1739 r. Wewnątrz dzwon z 1612 r. Chaty kolonistów olęderskich z XIX w. Dojazd PKS.
18,2 km Wielki Wełcz (wieś) – leśniczówka Wełcz.
23,0 km Dusocin (skraj lasu) – pierwsza wzm. o wsi. w 1285 r. w dokumencie określającym jej granice. W 1437 r. znajduje się tu folwark krzyżacki należący do komturstwa grudziądzkiego. Po 1466 r. wieś należy do starostwa grudziądzkiego. W XVIII w. zasiedlona została przez osadników olęderskich. Ciekawostki: miejsce urodzenia w 1850 r. światowej sławy chirurga polskiego Ludwika Rydygiera. Chaty kolonistów olęderskich z połowy XIX w. Dojazd – PKS.
26,5 km Zarośle (wieś) – założona na przełomie XVIII/XIX w.
30,0 km Kalmuzy (wieś) – założona na początku XVIII w. Od 1820 r. właścicielem jest kpt. Gustaw Zollern, następnie od 1890 r. Hermann Ruhe.
Około 1,5 km od wsi w kierunku wsch znajduje się utworzony w 1967 r. na powierzchni 106,11 ha leśny rezerwat przyrody “Jamy”. Ochroną objęto kompleks lasów liściastych, w których dominuje buk i dąb Wiek drzew objętych ochroną wynosi 100-200 lat. Występują tu rzadkie gatunki roślin jak: wydmuchrzyca leśna, kostrzewa leśna oraz perłówka jednokwiatowa. Dwór z końca XIX w. Dojazd PKP i PKS.
31,0 km Gardeja (stacja PKP) – na linii kolejowej Grudziądz-Malbork zbudowanej w 1883 r., odległa o 1,5 km od osady. W 1334 r. osada otrzymuje przywilej miejski, wówczas też powstają fortyfikacje miejskie oraz kościół farny. W roku 1338 jest wzm. burmistrz miasta. W 1440 r. jak większość miast pruskich przystępuje do Związku Pruskiego. Po wojnie 13-letniej w 1466 r. miasto pozostaje w diecezji pomezańskiej. Około połowy XVI w. miasteczko staje się siedliskiem braci czeskich. Wskutek zniszczeń i wyludnienia po II wojnie światowej Gardeja traci prawa miejskie. Obecnie położona jest w części pd woj. pomorskiego. Ciekawostki: kościół p.w. Św. Józefa z 1731 r. z gotycką wieżą z XIV w. Dojazd PKP i PKS.
Henryk Miłoszewski
Znakowany turystyczny szlak pieszy w kolorze czerwonym, z przebiegiem j/w został wyznaczony w terenie przez działaczy społecznych z Oddziału Miejskiego PTTK im. Mariana Sydowa w Toruniu, który jest administratorem szlaku i posiada pełne prawa autorskie związane ze szlakiem (przebieg trasy, kilometraż, kod szlaku, symbolika, nazwa i opis krajoznawczy)
Trasy w okolicy
Trasa Grudziądz – Gardeja - najczęściej zadawane pytania (FAQ)
Trasa Grudziądz – Gardeja - ile km?
Długość trasy wynosi 25 km (szczegóły)
ile czasu potrzeba na pokonanie trasy Grudziądz – Gardeja ?
Na pokonanie tej trasy o długości 25 km należy przeznaczyć do 6 godzin (szczegóły)
Gdzie znajduje się trasa Grudziądz – Gardeja ?
Trasa Grudziądz – Gardeja prowadzi przez województwo kujawsko-pomorskie (szczegóły)
Kategorie
Rodzaje szlaku: Szlak pieszy (znakowany). Miejscowości: Gardeja i Grudziądz. Regiony: Dolina Dolnej Wisły, Grudziądzki (powiat), i Zespół Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego. Województwa: kujawsko-pomorskie.Ostatnia modyfikacja: 19 stycznia 2021
oznakowanie 10 maja 2011
Szedłem ostatnio tym szlakiem i oznakowanie w pewnych miejscach bardzo słabe, na rozwidleniach szedłem na czuja praktycznie i po jakichś 10 minutach spotykałem kolejne oznaczenia. Nie mniej jednak do grudziądza dotarłem. Zajęło mi to jakieś 5 godzin z małymi przerwami na picie i fotografie.
oznakowanie 28 października 2013
Potwierdzam, że nic się nie zmieniło w zakresie jakości oznakowania, przynajmniej na odcinku od Zakurzewa w kierunku Wielkiego Wełcza.
Nie wiem, jak było wcześniej, ale obecnie oznakowany szlak czerwony (tzw. Szlak Kopernikowski) niedaleko za leśniczówką w Wielkim Wełczu w kierunku Gardei odbija względem mapy w lewo (mapa na rozwidleniu każe iść za leśniczówką w prawo, a oznakowanie – w lewo), omija całkowicie Dusocin i Zarośle, natomiast dociera do ukrytego w lesie ok. 1,5km od dawnej , nieistniejącej stacji kolejowej Gardeja 2 (zresztą okolica jest zwana Gardeja Druga).