Bydgoszcz Osowa Góra – Pruszcz, szlak im. L. Wyczółkowskiego (pieszy, żółty)

Opis szlaku udostępniony dzięki uprzejmości Bydgoskich Wędrowców

Sprzed schroniska PTTK Sokole Kuźnica, położonego wśród wysokopiennego lasu, na wysokim brzegu Jez. Koronowskiego kierujemy się (wraz z niebieskim Szlakiem “Uroczysk Brdy”) pod górę na wsch. Pd 200 m osiągamy skrzyżowanie dróg. Szlak niebieski skręca w lewo, w wysadzaną kasztanami drogę biegnącą na pn. zach. My idziemy na pn. wsch., trawiasto – piaszczystą drogą śródleśną, na znacznym odcinku zagajnikiem sosnowym. Po 2 km droga nasza łączy się z drogą bitą do Klonowa. Przekraczamy wiaduktem linię kolejową ze Świecia n. Wisłą do Złotowa (200 m z lewej st. PKP Klonowo n. Brdą) i kierując się za znakami dochodzimy wkrótce do wsi Klonowo. Za magazynem zbożowym skręcamy wąskim przesmykiem w lewo (4 km) na zach., mijamy kapliczkę przydrożną i drogą polną wysadzaną jaworami idziemy w kierunku widocznej ściany wysokopiennego lasu sosnowego, którym podążamy brzozową aleją do rozwidlenia dróg (6 km), znajdującego się w obniżeniu międzyjeziornym. Z prawej prześwituje Jez. Okonińskie (pow. 3,7 ha). Przecinamy drogę do Zamrzenicy i wspinając się nieco pod górę idziemy trawiastą dróżką biegnącą zalesionym pasmem pomiędzy dwoma łańcuchami jeziornymi – z prawej jez. Strzyżyny Wielkie (pow. 17,2 ha) i jez. Strzyżyny Małe (pow. 3,2 ha), z lewej małe oczka jeziorne bez nazwy. Droga, biegnąc lasem, wije się wielokrotnie zmieniając kierunek z pd.-zach. na pd. Po blisko 2 km od rozwidlenia (za pd. krańcem jez. Strzyżyny Małe) szlak opuszcza drogę i niewyraźną ścieżką (Uwaga: należy trzymać się ściśle znaków!) kieruje się na wsch. Opada w dół skarpą i przeciska się pomiędzy dwoma jeziorkami, następnie wkracza na przeciwległą skarpę, mija paśnik dla zwierzyny płowej i wkrótce dochodzi do duktu. Skręca teraz na pd., by po ok. 200 m (8,5 km) skierować się pod kątem prostym w prawo na zach., a po 400 m w lewo, znów na pd. i zaraz osiągnąć rozwidlenie dróg (9 km): do osady Zamrzenica, wsi Klonowo i ośrodka Zacisze. Z prawej dochodzi szlak niebieski (trasa 7). Przekraczamy wraz z nim wiadukt nad linią kolejową i zaraz skręcamy w prawo na zach. Krótki odcinek idziemy drogą bitą do Zacisza. Gdy skręca ona na pd. zach., szlak nie zmieniając kierunku biegnie dalej najpierw drogą gruntową, później trawiastą. Droga kończy się ślepo nad Jez. Koronowskim. Wędrujemy teraz za znakami w prawo i ok. 150 m idziemy skarpą nadjeziorną, by ścieżką wzdłuż torów przejść na zach. brzeg jeziora (11 km). Ścieżka łączy się wkrótce z drogą biegnącą na zach., w odległości ok. 200 m od toru przez wysokopienny las sosnowy, bogaty w runo, zwłaszcza borówki i grzyby. Po ok. 1 km droga skręca na pd. zach (dukt prowadzi dalej prosto). Osiągamy nią szeroki trakt (13 km). Kierując się znakami skręcamy w prawo, by po ok. 300 m udać się znów w lewo i zaraz w prawo. Las kończy się. Dalej szlak prowadzi drogą polną na zach., w pewnej odległości od nasypu kolejowego. Wkrótce przekraczamy tory kolejowe (15 km) i za znakami kierujemy się ponownie na zach. Mijamy st. PKP Pruszcz Bagienica. Skręcamy na pn, w ul. Dworcową. Po ok. 500 m osiągamy (opodal kościoła) ul. Kościelną. Idziemy nią w lewo i po ok. 200 m dochodzimy do ul. Tucholskiej w centrum wsi Pruszcz, przy której pomiędzy przyst. PKS (w dwu kierunkach) szlak kończy się (16 km).