Kod szlaku: KP-4006s

Lniano – Cekcyn (im. K. Sulisławskiego, szlak pieszy, czarny)

Lniano – Rezerwat Cisy Staropolskie im. L. Wyczółkowskiego w Wierzchlesie – Cekcyn (kościół p.w. Podniesienia Krzyża Świętego z podświetlaną wieżą w Cekcynie)

3.33 (68%) - 6 głosy

30 km

Pobierz ślad GPS: KML | GPX

Spis treści: Mapa trasy | Opis | Komentarze

Mapa

Opis

Tekst publikowany dzięki uprzejmości Starostwa Powiatowego w Tucholi

Lniano – Huta – Cisiny – rezerwat Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego w Wierzchlesie – Mukrz – Wierzchucin – Lisiny – Suchom – rezerwat cisów Jelenia Góra im. Kazimierza Szlachetko – Zielonka – Cekcyn stacja PKP

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU SULISŁAWSKIEGO

Turystyczna trasa, której głównymi at rakc jami są: Rezerwat Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego w Wierzchlasie i Rezerwat Jelenia Góra im. Kazimierza Szlachetko oraz poligon doświadczalny „Heidekraut” koło Wierzchucina, na którym w okresie II wojny światowej testowano rakiety balistyczne V2. Patron szlaku to nadleśniczy Kazimierz Sulisławski, przyjaciel Leona Wyczółkowskiego, towarzyszący mu wielokrotnie w wyprawach malarskich po Borach Tucholskich, których efektem były m.in. liczne prace litograficzne. Po II wojnie światowej wojewódzki konserwator przyrody w Bydgoszczy.

PRZEBIEG SZLAKU SULISŁAWSKIEGO

Szlak rozpoczyna się przy przystanku autobusowym w dużej wsi Lniano, przy głównej drodze do Tlenia. Początkowo prowadzi wzdłuż torów, w stronę dworca kolejowego, a następnie polnymi drogami dociera do drugiego przejazdu przez torowisko, gdzie przechodzi na drugą stronę. Od kolejowej drogi szlak oddala się na południowy zachód w stronę miejscowości Cisiny, w której z prawej strony dochodzi zielony szlak Cisów Staropolskich , a za jakiś czas od południa żółty szlak do Błądzimia. Teraz wszystkie szlaki prowadzą drogą przy ogrodzeniu do głównego wejścia do rezerwatu Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego.

Dalej przed przejazdem kolejowym czarny szlak odbija na północ pozostawiając towarzyszące szlaki i wzdłuż jeziora Mukrz, dociera do miejscowości o tej samej nazwie, a następnie skręca w niej na północny zachód, na leśną drogę. Po dotarciu do szosy turystyczna trasa skręca w lewo, spotykając niebieski szlak Klubu Turystów „Wszędołazy” . Przecina strumyk i tory kolejowe i zaraz skręca w prawo, kieruje się szosą na północ. Kiedy droga zakręca, a towarzyszący szlak odchodzi w lewo, to czarny, aż do Wierzchucina, prowadzi prosto na północ równolegle do torowiska. Po dotarciu do przejazdu kolejowego, szlak skręca w prawo. Po lewej stronie widać budynek stacji kolejowej Wierzchucin.

Asfaltową drogą szlak odbija w lewo przez tory w las, by skręcić w prawo w leśną przecinkę, którą w czasie wojny wykorzystywano jako bocznicę kolejowa. Szlak spotyka niebieski szlak Klubu Turystów „Wszędołazy” i z nim dociera do torowiska, za nim szlaki się rozchodzą. Kierujemy się drogą wzdłuż torów i niebawem mijamy pomnik przyrody „Lipę Napoleońską”, a za jakiś czas szlak odbija przez tory na północny wschód do miejscowości Lisiny (leje po wybuchach rakiet V2), w której skręca w stronę jeziora Suchom, którego brzegiem dociera do miejscowości o tej samej nazwie (pomnikowe drzewa i drewniane chaty). Idąc dalej mijamy teren w pobliżu którego znajdują się pozostałości inf ras t ruktury związane j z ni emi e ckim pol igonem doświadczalnym „Heidekraut”. Dalej szlak podąża do rezerwatu cisów Jelenia Góra im. Kazimierza Szlachetko.

Leśnym kompleksem szlak dociera do wsi Zielonka (dużo drewnianych chat borowiackich), w której spotyka niebieski szlak Klubu Turystów „Wszędołazy”. Ze wsi szlak wiedzie asfaltową szosą, z której odbija na piaszczystą leśną drogę. Mija przejazd przez tory kolejowe i nieco dalej zmienia kierunek na południowo- zachodni. Początkowo obchodzi łąkę i dalej leśnymi traktami i polami prowadzi w kierunku Cekcyna prosto do przejazdu kolejowego gdzie łączy się z niebieskim szlakiem Klubu Turystów „Wszędołazy” i razem docierają do dworca kolejowego w Cekcynie, przy którym szlaki się kończą i spotykają początek żółtego szlaku do Tucholi Plaskosza.

W. Bykowski, T. Frymark, Szlaki turystyczne w Rezerwacie Biosfery Bory Tucholskie ze szczególnym uwzględnieniem Powiatu Tucholskiego, Tuchola – Bydgoszcz 2013, ss. 36-38

Uwaga: W roku 2013 zmieniono bieg szlaku w kilku miejscach, w związku z czym poniższy opis może odbiegać od obecnego przebiegu trasy.

Opis szlaku udostępniony dzięki uprzejmości Bydgoskich Wędrowców

Wycieczkę rozpoczynamy przy st. PKP Cekcyn. UI. Kolejową kierujemy się ok. 300 m (wraz ze zn. niebieskimi na wsch. Przechodzimy opodal tartaku PKP i skręcamy w lewo na pn. wsch. (zn. niebieskie biegną dalej na wsch.). Opodal domu dróżnika przekraczamy tory linii kolejowej Działdowo – Chojnice i wijącą się otwartym, lekko pofałdowanym terenem, polną drogą osiągamy wkrótce rozstaj dróg (1 km). Kierując się znakiem umieszczonym na głazie narzutowym w grupie brzózek skręcamy w odchodzącą w prawo drogę. Krótki odcinek – mijając z lewej samotne gospodarstwo – idziemy jeszcze otwartym terenem. Następnie droga biegnie skrajem zagajnika sosnowego, przecina polanę śródleśną i zataczając łuk w lewo (2 km) wkracza do wysokopiennego lasu sosnowego, urozmaiconego z rzadka świerkami, o podszycie z jałowca. Biegnąc lekko pofałdowanym terenem prowadzi prostym jak strzała duktem, przekracza (4 km) drogę bitą Cekcyn – Zielonka – Zdroje – Tleń, opadając w dół krótki odcinek biegnie podmokłym trawiastym i torfowiskowym zapadliskiem, mija kilka opalikowanych mrowisk, przecina kolejne dukty i lewym skrajem bagna osiąga drogę leśną z osady Małe Budziska do wsi Zielonka. Skręcamy w nią w prawo (5,5 km) i idziemy na pd. wsch. wysokopiennym lasem sosnowym, z licznymi podrostami dębów i brzóz oraz o bujnym podszycie z jałowca pospolitego i paproci. W runie występują jagody. Po ok. 500 m przekraczamy linię kolejową z Bydgoszczy do Kościerzyny i nie zmieniając kierunku dochodzimy ponownie do drogi bitej Cekeyn – Zielonka – Zdroje – Tleń przed samą wsią Zielonka. Mijamy przyst. PKS Zielonka i osiągamy skrzyżowanie dróg we wsi Zielonka, położonej na śródleśnej polanie (7,5 km). Przy drogowskazie Brzozie 3″, opodal przydrożnej kapliczki (dochodzi tu szlak niebieski – trasa 18) skręcamy w prawo na pd. do centrum wsi. Przechodzimy przez wieś. Tuż za ostatnimi zabudowaniami piaszczysta teraz droga biegnie lekko pod górę. Wkrótce (8,8 km) zn. niebieskie odchodzą w lewo. Nasz szlak wkracza znów do wysokopiennego lasu z domieszką brzóz i świerków i prowadzi blisko 3,5 km prosto na pd., do Wierzchucina (12 km). Tu przekraczamy tory kolejowej linii Działdowo – Chojnice, skręcamy w prawo i opodal zabudowań Tartaku Przemysłu Drzewnego i Ośrodka Transportu Leśnego, a następnie dworca PKP w Wierzchucinie (krzyżują się tu linie z Działdowa do Chojnic i z Bydgoszczy do Gdyni) przechodzimy tory linii kolejowej Bydgoszcz – Gdynia i skręcamy na pd. (13 km). Szlak biegnie teraz ścieżką równolegle do torów. Po blisko 2 km skręcamy w lewo (wraz z dochodzącym z zach. nieco wcześniej szlakiem niebieskim – trasa 18) i przekraczamy ponownie tory. Krótki odcinek idziemy na wsch. poboczem drogi bitej z Lubiewa do Wierzchucina i zaraz skręcamy w polną drogę w prawo (zn. niebieskie biegną dalej prosto). Nasz szlak wije się teraz skrajem polany po wyrębie i doprowadza wkrótce do kilkunastu zabudowań wsi Mukrz (16 km). Zn. czarne skręcają teraz w prawo. Krótki odcinek idziemy wysokopiennym lasem sosnowym, by wkrótce skręcić w lewo na pd., w polną drogę biegnącą w pobliżu zach. brzegu jez. Mukrz (pow. 44,21 ha). Droga zanika i przechodzi następnie w ścieżkę biegnącą pomiędzy płotem okalającym rezerwat cisowy a torem kolejowym. Wkrótce dochodzimy do połączenia ze szlakiem zielonym i żółtym (17,1 km) i skręcamy w lewo, w drogę prowadzącą pd. skrajem rez. Cisy Staropolskie im. Leona Wyczótkowskiego”. Przechodzimy obok bramy wejściowej do rezerwatu. U jego pd.-wsch. skraju szlak żółty skręca w prawo. Idziemy dalej prosto. Droga wije się i biegnie teraz wśród olch i nielicznych zabu dowań osady Cisiny. Dochodzimy do rozwidlenia dróg (20 km) i kierując się za znakami skręcamy w prawo, na wsch. Idziemy otwartym terenem. Szlak nasz mija samotne gospodarstwa pn. części kolonii Huta, skręca w lewo i prowadzi niewielkim jarem w dół, przez strugę Mukrz i ponownie prowadzi pod górę. Idziemy teraz na pn. wsch. lekko pofałdowanym terenem. Wkrótce przecinamy skrzyżowanie (znaki na rozłożystych lipach) dróg polnych w kolonii Stępiska (21,5 km). Po ok. 400 m, gdy droga rozwidla się, znaki skręcają w prawo. Prowadzą dalej drogą wśród pól, a potem ścieżką przez niewielki las mieszany. Z kolei skrajem zagajnika sosnowego, drogą biegnącą na wsch., równolegle do linii kolejowej z Chojnic do Działdowa. Niedługo potem skręcamy w lewo i przekraczamy przejazd kolejowy, by ostatni odcinek wędrować ścieżką po pn. stronie torów. Mijamy st. PKP Lniano, Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny i dochodzimy do przyst. PKS Lniano (25 km), gdzie kończymy naszą wycieczkę.

Trasy w okolicy